อันเนื่องจาก"รัก"

ปีที่ 25 ของการเดินทางของชีวิตเพิ่งจะผ่านพ้นไปเองครับ ปีนี้ผมเองไม่ได้สัญญาหรือบอกกับตัวเองว่าจะทำตัวอย่างไร ผมปล่อยให้หลายๆอย่างเป็นไปตามแต่มันจะเป็น แตกต่างจากปีที่ผ่านๆมานะครับ ที่ผมมักจะบอกกับตัวเองว่าปีนั้นๆผมจะทำอะไรบ้าง ยกตัวอย่างก็เช่น อย่างปีที่แล้วผมบอกกับตัวเองว่าจะยิ้มให้ได้มากที่สุด โกรธให้ได้น้อยที่สุด...ผ่านไปได้ซัก 3 เดือน มันก็เข้าสู่อีหรอบเดิมที่ที ปีนี้ผมก็เลยไม่ได้บอกอะไร สัญญาอะไรกับตัวเองเลย รอดูสิ่งต่างๆรอบตัว และตัวเองว่าจะเป็นเช่นไร รอดูกันต่อไปครับ
รู้สึกขอบคุณทุกๆคนที่ทำให้วันเกิดของผมในทุกๆปีเป็นวันเกิดที่มีค่ามากๆเลยนะครับ ไม่รู้จะพูดอย่างไร แม้หลายคนอาจบอกว่าวันเกิดก็แค่วันหนึ่งๆที่ผ่านพ้นไปเหมือนทุกๆวัน ไม่รู้ซิครับ ผมกลับคิดว่ามันสำคัญมากทีเดียวนะ หากไม่มีวันนี้ วันที่โลกมีผมเกิดมาเพื่อเพิ่มน้ำหนักแก่โลกอีกหนึ่งคน ก็อาจทำให้คนอื่นๆไม่ได้แสดงความรักความเอาใจใส่ต่อผมได้ขนาดนี้นะครับ เดี๋ยวบางคนจะไม่รู้ว่ามีคนให้รักบ้างแล้วน่ะครับ แน่นอนผมเข้าข้างตัวเอง อย่างน้อยๆผมเองก็รู้สึกว่า วันนี้คือการแสดงความรักต่อกันมากกว่าวันวาเลนไทน์เสียอีก มันทำให้ผมซาบซึ้งต่อทุกๆสิ่งที่หลายคนช่วยกันทำ ของขวัญทุกชิ้นที่ผ่านการคิด สรรหารวมไปถึงเสาะหาเพื่อจะนำมามอบให้กับผม ของขวัญที่ต่อให้ชิ้นเล็กขนาดไหน ราคาจะต่ำต้อยเพียงใด มันก็ยังดูมีคุณค่ามากๆทางจิตใจผมอยู่ดี ถึงตรงนี้มันอาจฟังดูเชยๆที่ผมจะบอกว่าผมขอบคุณุกๆคนด้วยใจจริงนะครับ แค่คำอวยพรสั้นๆ happy birthday แค่นี้ มันก็ทำให้ผมทราบแล้วว่า อย่างน้อยโลกใบเดิมๆเบี้ยวบ้างกลมบ้างใบนี้ ยังมีใครหลายคนจดจำผมได้ ใครหลายคนที่เขายังนึกถึงผม ใครหลายคนที่มอบความปรารถนาดีผ่านคำอวยพร ผ่านสิ่งของ ผ่านการกระทำ แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมเรียกว่า"โชคดี"แล้วจะเรียกว่าอย่างไรครับ
ขอบคุณจริงๆครับ
ปล.วันนี้มึนๆบอกไม่ถูก เขียนไปก็งงๆ แต่อยากจะเขียนอะไรซักอย่างเพื่อบอกกับตัวเองว่า ผมโชคดีมากขนาดไหนที่มีคนให้รักและมอบความรักให้กันครับ