ไม่รู้อยู่ดีๆ ทำไมผมถึงมองความรักในมุมของคนที่โหยหา ความหมายลึกๆของรักอาจหลบซ่อนท่ามกลางความรู้สึกผูกพัน อย่างน้อยเจ้าสองอย่างนี้มันก็มักจะก่อร่างสร้างตัวขึ้นพร้อมกัน บางคนอาจฉุกรั้งความรักไว้เท่าที่ตัวเองมีแรง บางคนปล่อยมันไปอย่างง่ายดาย บางคนอยากไขว่คว้า บางคนอยากโยนทิ้ง แปลกดีที่บางมุมของความรักโหดร้าย...
ไขว่คว้า...ผมชอบคำนี้นะ มันเหมือนเราต้องทำอะไรซักอย่าง โดยที่เราเองก็ไม่รู้หรอกว่า เราจะได้อะไรคืนกลับมาบ้าง แต่เราต้องทำ...นั่นคือความหมายโดยทั่วไปซินะครับ
ไม่รู้เหมือนกันว่าไขว่คว้านี่ ถ้ามองในมุมของความรัก มันจะคล้ายๆคำว่า"รั้ง"หรือป่าว เรารั้งเขาไว้ เราไขว่คว้าเขาไว้ สุดท้ายเราจะได้อะไรนะ วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆก็อยากพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ผมอาจมองอะไรในมุมที่มืดหม่นไปหน่อย แม้กระทั่งความรัก ผมก็มองว่ามันคงเศร้ามาก หากเราต้อง"ไขว่คว้า"เอามันมา เหตุใด เราจึงยอมทุ่มเทขนาดนั้น
เพลง unloveable ก็คงไม่ต่างอะไรกับเพลง อย่าไปไหนอีกนะ เพราะสุดท้าย แม้ว่าเขาจะอยู่ให้เราจับต้องมองเห็น แต่เราก็สุดเอื้อมที่จะรั้งเขาไว้หรือป่าว อย่างเพลง"อย่าไปไหนอีกนะ" มันเศร้านะ ผมว่า
สุดท้ายเราก็ยอมเศร้าเสียใจอยู่ดี เรายึดติดกับความรักเก่าๆ รักที่กำลังจากเราไป เราลืมสิ่งเลวร้ายที่เราเจอ เรายอมเลือกความรักที่เคยทิ้งเราไปงั้นหรือ เราเลือกจะทำสิ่งที่เราคิดว่าเลวร้ายในสายตาคนอื่นอย่างนั้นหรือ ผมคงเป็นคนไม่ดีเอามากๆ หากต้องเลือกทิ้งความรักที่ทอดทิ้งเรา ไม่แม้กระทั่งไขว่คว้าคืนมา ไม่แม้กระทั่งจะ"รั้ง"ไว้ ไม่รู้เพราะอะไรนะ แต่ผมคงเลือกที่จะเจอกับรักที่พร้อมมอบให้เรามากกว่า...
แบบนั้นเรียกเห็นแก่ตัวหรือปล่าวนะ แบบนั้นมันทำให้ผมเลวร้ายในสายตาคนอื่นๆหรือปล่าวนะ แบบนั้นคนอื่นๆจะเป็นเหมือนผมหรือปล่าวนะ แบบที่เขาเรียกว่า"ไม่รู้จักการให้อภัย"หรือปล่าวนะ...แย่จัง
