และนี่คือ 5 หนังที่ผมชอบตลอดปีที่ผ่านมาครับ
รักแห่งสยาม (The Love Of Siam)
หลังจากดูตัวอย่างของหนังเรื่องนี้จบก็เป็นอันตกลงว่าเป็นหนังไทยที่อยากดูอีกเรื่องของปีนี้ เพราะความเข้าใจว่าเป็นหนังรักใสๆหัวใจสี่ดวง โดยมีบุคคลรายรอบเข้ามาเพิ่มในส่วนของดราม่าทำให้อยากดูเข้าไปอีก เมื่อคิดๆแล้วว่าอย่างน้อยมันก็ไม่ออกแนว feel good เหมือนที่เพื่อนๆผมพูดกันว่าหนังบางค่ายเป็นแแบบนั้น(ออกจะ fake good ด้วยซ้ำไป) ก่อนดูเพื่อนผมคนหนึ่งก็เตือนแล้วว่ามันมีประเด็นเกย์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนะ หลังจากเถียงได้ไม่นาน ผมก็ไปดูอยู่ดี ฮา…(หากใครสงสัยว่าเถียงอะไรกัน ก็ลองหาตัวอย่างหนังเทียบกับหลังดูหนังเรื่องนี้จบซิครับ)
หนังหาได้นำเสนอประเด็นเกย์ให้โดดเด่นเกินหน้าความท้อถอยและการดำรงชีวิตไม่ หนังเหงาๆเรื่องนี้ทำร้ายคนดูอย่างเราพอหอมปากหอมคอ เมื่อเราสามารถเลือกแทนที่ตัวเราแทนตัวละครใดก็ได้ มันเปิดกว้างสำหรับการตีความและความคิดเข้าข้างตัวเองของคนดู หนังเศร้าและโหดร้ายเมื่อเราค้นพบว่า ยังมีความจริงมากมายให้เราค้บพบ รักไม่ได้ดีงามและพร้อมต้อนรับเราเสมอไป บางทีมันก็เลือกทิ้งเราให้โดดเดียวไร้ความอบอุ่น แต่เมื่อรู้ตัวอีกที ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป หนังทำร้ายเราแต่ก็ปลอบประโลมเราด้วยถ้อยคำอันอบอุ่น “ยังมีความจริงอยูในความรักตั้งมากมาย” มันอยู่ที่เราจะเลือกรู้สึก เลือกเข้าใจ เลือกที่จะรักและท้ายที่สุดเลือกที่จะเปิดใจให้แก่"รัก"ที่รายรอบเราได้แค่ไหน
Pan's Labyrinth
ผมชื่นชอบการอ่านหนังสือและดูหนังแนวแฟนตาซีผจญภัยนะครับ แม้จะไม่ได้ชอบมันมากแต่ผมเองก็รู้สึกว่ามันเป็นความสุขทุกครั้งที่เราได้เข้าสู่โลกจินตนาการที่เราสามารถสร้างสรรค์ทุกสิ่งอย่างได้ตามต้องการ แต่บางครั้งจินตนาการเหล่านั้นก็สะท้อนสภาวะจิตใจ สภาวะแวดล้อมรอบตัวได้เช่นเดียวกัน โอฟิเลียหลีกหนีความเป็นจริงด้วยการสร้างวงกตแห่งฟอน(หรือแพน)ขึ้นมา มันอาจเป็นนิทานปรำปราว่าด้วยการพิสูจน์ความกล้า ความอดทนอดกลั้นและการเสียสละ มันไม่ได้ดูสวยงามน่าประทับใจ หรือน่าสัมผัส จินตนาการเหล่านี้ดูมืดหม่น หดหู่และบางทีมันก็ร้ายกาจเกินกว่าเด็กหญิงคนหนึ่งจะสร้างมันขึ้นมา แต่เมื่อโลกแห่งความจริงอันโหดร้าย ภาวะสงคราม ผู้คนน่าสงสารและความตายอยู่รอบตัวเธอ จนแทบสัมผัสสิ่งเหล่านั้นได้ด้วยตัวเธอเอง ไม่แปลกที่เขาวงกตของฟอนจะพาเธอเข้าสู่จินตนาการแสนอัปลักษณ์แต่อย่างน้อยเธอเป็นคนสร้างมันขึ้นมา หาได้เป็นเพียงฟันเฟืองไร้ค่าในโลกแห่งความจริงไม่ บทสรุปอาจหดหู่ เศร้าสร้อย แต่ก็ชวนให้เราคิดว่า ทางออกของเรื่องเหล่านี้เหมาะสมแล้วหรือ สำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆซักคน
Perfume : The Story Of A Murderer
แม้จะเป็นหนังแนวฆาตกรรม แต่มันไม่ได้บั่นทอนกลิ่นหอมที่อบอวลในหนังให้น้อยลงไปเลย เราแทบจะได้กลิ่นหอมโชยออกมาจากจอขณะนั่งดู ฉากที่สนุกที่สุดคือกรรมวิธีในการผลิตน้ำหอม การสกัดกลิ่นธรรมดาให้ไม่ธรรมดา ก่อนหนังจะกระโจนเข้าสู่การหากลิ่มหอมด้วยวิธีพิสดารของตัวละคร แม้ชีวิตบัดซบของฌอง แปบติส เกรอนุยจะน่าสงสาร แต่มันก็ไม่อาจลดความน่าขยะแขยง น่าสมเพสของเขาออกไปได้เลย เมื่อความรักในกลิ่นหอมพาเขากระโจนเข้าสู่หนทางการเก็บมันไว้ตลอดกาล สำหรับเขาหญิงสาวคือกลิ่นหอม หาใช่มนุษย์ที่มีชีวิตจิตใจ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหากเขาต้องการ”กลิ่น”ที่เป็นตัวของเขาเอง เพื่อให้คนอื่นๆได้รับรู้ถึงการยอมรับว่าเขามีตัวตน วิธีการอาจตื้นเขิน น่าสยดสยอง แต่สิ่งที่ได้มา มันคือสิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวมนุษย์เราทุกคนไม่มากก็น้อย ไม่ใช่หรือ?
Bridge To Terabithia
หนัง coming of age เรื่องนี้ทำให้ฉุกคิดได้ว่า การมีจินตนาการพาเราก้าวข้ามสิ่งต่างๆเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้ไกลขนาดนี้เชียวหรือ หนังบอกเล่าสาระของจินตนาการได้อย่างงดงาม มิตรภาพอันตราตรึงของความเป็นเพื่อน แม้หนังจะดูสดใส แต่มันก็บีบคั้นอารมณ์ในบางช่วง และได้ผลยิ่งนัก เมื่อเราได้สัมผัสอันอ่อนโยนของตัวละครเข้าแล้ว บางทีหากเรายอมเข้าสู่จินตนาการอันไร้สาระ เราอาจได้สาระที่มากกว่าที่เคยคิดก็เป็นได้
Ratatouile
และแล้วการ์ตูนของพิกซ่าส์อีกเรื่องก็เป็นการ์ตูนที่ผมชอบมาก(มีหลายเรื่องที่ผมชอบ) หนังดูสนุกและตื่นเต้นอย่างไม่น่าเชื่อ ฉากหนูแตกรังสร้างความตื่นตาอย่างมาก(แต่ก็น่าขยะแขยงจริงๆ) ในขณะที่กลิ่นกรุ่นอาหารก็น่าลิ้มลอง หนังอาจเป็นแฟนตาซีค่อนข้างมาก จากการจับเอาหนู(หนูเป็นๆจากท่อน้ำทิ้ง)มาเป็นพ่อครัวตัวจี๊ด แต่ความงามด้านภาพกลับช่วยกลบสิ่งเหล่านั้นจนกลายเป็นชวนเคลิบเคลิ้มได้ไม่ยาก หนังน่าขยะแขยงสำหรับคนเกลียดหนูแต่มันก็ชวนดูมากๆสำหรับคนรักการ์ตูน
